Pieter Aspe schreef ook enkele jeugdboeken en novelles, maar met de 44 misdaadromans rond hoofdinspecteur Pieter Van In en substituut Hannelore Martens, behaalde hij zijn grootste successen.

“Pieter Aspe leerde veel Vlamingen lezen, dat mag je zeker stellen”, zegt misdaadauteur Toni Coppers. “Toen hij begon had Jef Geeraerts de weg al voorbereid. Geeraerts schreef ook thrillerromans, maar die wou daarin altijd bewijzen dat hij intellectueel was. Aspe koos resoluut voor de complexloze, vlot geschreven misdaadroman. Hij zorgde ervoor dat Vlamingen massaal zijn thrillers begonnen te lezen. Wie na hem kwam – zoals ik – is hem zeker schatplichtig. Hij effende het pad voor mij en mijn collega’s.”

Volgens Coppers was Aspe ook een meester in het neerschrijven van personages. “Mensen lazen zijn boeken niet alleen voor het verhaal, maar ook om te weten hoe het met de personages verging. Dat is een kunst. Net zoals het beroeren van zowel mannen als vrouwen. Door het vele testosteron in zijn boeken, sprak hij best veel mannelijke lezers aan. Maar door de aanwezigheid van Hannelore en de relatie die hij liet evolueren, bereikte hij ook almaar meer vrouwelijke lezers.”

Financieel succes

Aspes laatste boek was Van In episode 4 dat vorig jaar verscheen. Maar het allerlaatste, is het niet. “Pierre werkte de voorbije maanden aan Episode 5 van die reeks die eigenlijk tien afleveringen zou tellen”, vertelt Karel Dierickx van Uitgeverij Aspe. “Die laatste episode kon hij nog afwerken. Als alles loopt zoals het in zijn nalatenschap staat, dan verschijnt het op 15 oktober.”

Financieel legde zijn succes hem tot slot ook geen windeieren. “Hij had ook zijn eigen uitgeverij opgericht”, zegt Coppers. “Nadat hij zich de vraag had gesteld over wie het meest moest verdienen aan zijn werk: ik of een uitgeverij?” “Daar is ook nog een mooie quote over”, zegt cartoonist Marec. “Ooit vergeleek Tom Lanoye hun werk. Dat van mij is als een sterrenrestaurant, dat van jou als een frituur, zei die. Pierre antwoordde dat Lanoye met de opbrengst van zijn werk naar een frietkot kon, maar hijzelf naar een sterrenzaak. Schitterend toch.”

(csn)