Oud-Unilevertopman Floris Maljers (89) overleden: een Zeeuw die wars van poespas was

Maljers groeide op in Middelburg, waar hij naar het gymnasium ging. Na het behalen van zijn diploma werkte hij als leerling-journalist bij de PZC, waarvoor hij onder meer verslag deed van gemeenteraadsvergaderingen. ,,Dus luisterde ik avondenlang naar discussies over een lantaarnpaal. Of die voor de Burgemeester Koddestraat 7 of 14 geplaatst moest worden”, zei hij negen jaar geleden in een interview met Het Financieele Dagblad. ,,Op mijn 18de voelde dat nu niet direct als mijn levensvervulling.”

Na acht maanden hield Maljers het voor gezien en ging economie studeren aan de Universiteit van Amsterdam. Daarna ging hij aan de slag bij Lever’s Zeep, op de afdeling marketing. Voor Unilever zat hij in Colombia en Turkije en was hij acht jaar directeur van de divisie eetbare vetten. In 1974 trad hij toe tot de raad van bestuur van Unilever. Tien jaar later werd Maljers de Nederlandse voorzitter, wat hij tot 1994 zou blijven.

In die hoedanigheid verkeerde Maljers dikwijls in decadente kringen, al bleef hij zelf altijd een nuchtere Zeeuw. Daar waar de meeste captains of industry zich omringden met luxe en pracht, hield Maljers het bij eenvoudige kantoormeubelen met aan de wand pittoreske stadsgezichtjes van zijn geboortestreek Walcheren.

Maljers werd geroemd om zijn leiderschap bij Unilever. Later werd hij nog commissaris bij diverse grote bedrijven zoals KLM, Philips en ABN AMRO. Ook werd hij door regelmatig door ministeries ingeschakeld voor opdrachten. Zo was hij onder meer betrokken bij de poging om vliegtuigbouwer Fokker te redden van de ondergang en werd hij voorzitter van de commissie die in 2006 alternatieven voor het onder water zetten van de Hedwigepolder.

Zoals de PZC in 1994 in een paginagroot portret schreef: ‘In Zeeland zouden ze zeggen: ‘Um is toch nie slech weggekommen.’’