W Polsce wciąż nie zdajemy sobie sprawy z powagi zagrożenia, jakie niesie dla nas Rosja w przestrzeni informacyjnej. Proste, ale skuteczne metody wpływania na przeciwnika to od dawna specjalność rosyjskich służb, które cały czas je doskonalą.
Co można sądzić o służbach i instytucjach państwa, które pozwalają kolejny raz ośmieszyć głowę tego państwa? Co myśleć o prezydencie, który nawet nie pytany, ani specjalnie nie "wkręcany", szeroko omawia wydarzenie o ogromnym znaczeniu dla widzenia bezpieczeństwa państwa (czyli o eksplozji rakiet w Przewodowie)? Źle? Jak najgorzej?
Właśnie taki był cel działania "pranksterów". Idealnie wpisał się on w działania Rosji w stosunku do przeciwników z Zachodu. Pokazać wroga jako słabego, śmiesznego, nieporadnego, którego na kolana mogą rzucić dwaj "dowcipnisie". W przypadku rozmowy "Macrona" z Dudą, udało się je zrealizować w pełni. Polskie służby zostały ograne, prezydent ośmieszony, a Polacy znów się pokłócili i podzielili.
"Vovan" i "Lexus" zaprzeczają związkom z rosyjskimi służbami. Nie jest jednak możliwe, by swoją działalności prowadzili przynajmniej bez wywiadowczego parasola. Możliwe za to, że działają w porozumieniu albo wręcz z inspiracji FSB czy GRU, służb wyspecjalizowanych w prowadzeniu wojny informacyjnej przeciwko Zachodowi. Szczególnie nie jest to możliwe teraz, w czasie trwania wojny w Ukrainie, gdy wszystko, co dzieje się w rosyjskiej przestrzeni komunikacyjnej, znajduje się pod ścisłą kontrolą aparatu podległego Kremlowi.
Bolesne z jednej, a zatrważające z drugiej jest również to, że w sytuacji poważnego kryzysu, obce mocarstwo nie musiało uruchamiać swojej agentury ani stosować żadnych zaawansowanych narzędzi szpiegowskich, by dowiedzieć się, co na ten temat sądzi polski prezydent i jaką strategię Polska realizuje. Wystarczył jeden telefon pary "dowcipnisiów".
Ignorujemy rosyjską dezinformację
Proste, ale skuteczne metody wpływania na przeciwnika to od dawna specjalność rosyjskich służb, które cały czas je doskonalą. Najlepsze są takie, których zastosowanie da się prosto wytłumaczyć, ukrywając równocześnie prawdziwy cel ich użycia. Im "legenda" bardziej wiarygodna, im łatwiej obalić podejrzenia o działanie wywiadowcze, tym lepiej.
Telefon do prezydenta? A, to taki żart. Bliskie relacje z właścicielami firmy sprzedającej w Polsce surowce energetyczne? To tylko biznes. Wyjazdy polskich dziennikarzy do Rosji, w tym na terytoria podbite? Zwykły press tour. Spotkania z analitykami think-tanku powiązanego z rosyjskim wywiadem to oczywiście kontakty naukowe, a podobne spotkania ze związanymi z Cerkwią ideologami to współpraca chrześcijan zatroskanych o przyszłość świata. I tak dalej, i tak dalej. Sposobów jest wiele.
Niestety, w Polsce wciąż nie zdajemy sobie sprawy z powagi zagrożenia, jakie niesie dla nas Rosja w przestrzeni informacyjnej. Ignorujemy je, jakby nie istniało, jakby w jakiś cudowny sposób objawiało się tylko w innych krajach Zachodu, a nas omijało. Wierzymy tylko w to, co widzialne, jak rosyjskie rakiety spadające na Ukrainę.
Głosy ostrzegające przed niebezpieczeństwem, jakie płynie wraz z rosyjską dezinformacją i działaniami rosyjskiego wywiadu, były i są zbywane wzruszeniem ramion. Ale trudno się dziwić, skoro sam prezydent zdaje się na nie głuchy.
