Als je vandaag artiesten als Cardi B hoort zingen over hun ‘wet ass pussy’, weet dan dat ze dat deels te danken hebben aan Betty Davis. Toch scheelde het niet veel of de funkpionier was een voetnoot gebleven in de muzikale geschiedenis. In 1968 kon ze zich een jaar lang de vrouw van jazzlegende Miles Davis noemen. Zij liet hem kennismaken met psychedelische rock en elektrische gitaren. Hij inspireerde haar om het podium op te zoeken. ‘Hij heeft me dingen gegeven en hij heeft me dingen afgepakt. Ik vertelde niemand hoe gewelddadig Miles was’, zei Betty Davis in een documentaire uit 2017.
De eigenzinnige Davis liet zich echter niet uit haar lood slaan. Op haar debuut uit 1973 tekende ze voor rauwe funk die zijn tijd ver vooruit was. ‘I’m too hot to handle’, kreunde ze in Is it love or desire, het eerste nummer op haar debuutplaat. Het bleken profetische woorden. Het Amerikaanse publiek was duidelijk nog niet klaar voor een zwarte vrouw die haar eigen songs schreef en hen uitdaagde met seksueel suggestieve teksten. Zeker niet als ze die nummers ook nog eens hijgend en krassend in de micro tot leven bracht. Zelfs de burgerrechtenbeweging zag liever een beschaafder beeld van zwarte Amerikanen in de media.
Davis volgde haar debuut op met They say I’m different(1974) en Nasty gal (1975), maar commercieel konden die platen evenmin een deuk in een pakje boter slaan. Na de dood van haar vader in 1980 keerde Davis de muziekindustrie de rug toe. Ze trok weg uit New York, de stad waar ze als model in de jaren 60 Jimi Hendrix en Sly Stone leerde kennen, en zocht de anonimiteit op.
Herontdekking
Haar muziek dreigde op die manier een zeldzame vondst te worden voor kenners, totdat de schatgravers van het muzieklabel Light In The Attic haar platen vanaf 2007 opnieuw uitbrachten. De vooruitstrevende funkmuziek van Betty Davis kreeg zo uiteindelijk toch nog een tweede leven en de lof die ze 30 jaar eerder nastreefde.
Het inspireerde filmmaker Philip Cox om haar op te zoeken. Hij vond Davis in Pittsburgh. Pas nadat hij jaren later haar vertrouwen had gewonnen, stond ze een zeldzaam interview toe. Het resultaat is te zien in Betty: they say I’m different, een ‘korte en krachtige documentaire’, aldus onze recensent.
Betty Davis overleed woensdag op 77-jarige leeftijd in Homestead in de staat Pennsylvania. Ze werd geboren als Betty Mabry in North Carolina en groeide op in Pittsburgh. In de jaren 60 verhuisde ze naar New York. Miles Davis droeg het nummer ‘Mademoiselle Mabry’ aan haar op toen ze nog getrouwd waren. ‘Betty was bovenal een vriendin, tante, nicht en geliefd lid van haar gemeenschap in Homestead, Pennsylvania, en van de wereldwijde gemeenschap van vrienden en fans’, schrijft een vriendin in het persbericht bij haar overlijden. ‘There is no other.’
