Ajaxtalent Noah Gesser (2005-2021): een krachtvoetballer op weg naar de top

Wie van zijn trainers, begeleiders of vrienden je ook spreekt, ze sommen een sterk overlappende reeks eigenschappen op die Ajaxtalent Noah Gesser tekenden. Super gretig. Gedisciplineerd. Technisch hoogbegaafd. Sterk én slim. Eigenwijs op de goede manier, met ‘een goeie kop om de top te halen’. Leergierig en een winnaar, maar wel een vrolijke.

Diepe rouw

Vrijdagavond raakten de broers Isay en Noah Gesser in de auto op de verkeerde helft van de N-weg Weg der Verenigde Naties in IJsselstein, waar ze waren geboren en getogen. Ze klapten frontaal op een taxibusje en overleden allebei, de taxichauffeur raakte alleen lichtgewond.

De familie, Ajax en alle betrokkenen bij de voetbalcarrières van de broers zijn in diepe rouw. 

In 2015 werd Noah op een jeugdtoernooi ‘bij stom toeval’ ontdekt door jeugdtrainer Rick Vanenburg van Almere City. De club zocht nog jongens voor Onder 11, vertelde Vanenburg aan Perry Gesser, die met zijn zoon Noah stond te kijken naar Isay. Vanenburg en Gesser senior hadden twintig jaar tevoren samen gevoetbald. “Nou, Noah hier is van 2005, misschien is het wat,” grapte Gesser. 

Vanenburg ging eens kijken bij de club in IJsselstein waar Noah speelde en raakte enthousiast. Hoewel de meerderheid van de Almeerse jeugdtrainers de voetballer wat te wild vond, gaf hoofd jeugdopleiding Michel Kreek hem het voordeel van de twijfel: Vanenburg mocht de pupil onder zijn hoede nemen. 
Waar hij in het prille begin kwalitatief aan de onderkant van zijn lichting zat, hoorde Noah maanden later bij de beteren. Zijn opmars wordt als ‘stormachtig’ beschreven.

De krachtvoetballer die óók heel snel, intelligent en intuïtief was, werd een veel scorende spits. Tweebenig. Kopsterk. Een lieveling bij wie iedereen de bal inleverde. Omdat hij zeker rond het vijandelijke strafschopgebied levensgevaarlijk was, maar ook omdat hij in letterlijke zin van velen een lieveling was. Lief, beleefd en fatsoenlijk, zeggen degenen die met hem werkten. Dat schrijven ze toe aan zijn ouders, vader Perry, van Surinaamse komaf, moeder Angela, met haar wortels op Java.

Vrolijke vent

Zij waren altijd op de club als hun zoons moesten spelen. 
Isay was ook een bedreven aanvaller, maar mede vanwege een oogkwetsuur zou hij niet doorbreken. Hij wilde zich richten op zijn studie rechten, maar toen werd lymfeklierkanker bij hem geconstateerd. Een jaar geleden werd hij genezen verklaard. Hij werd, in de woorden van zijn oma, weer ‘de levenslustige Isay, een dolgelukkige, vrolijke vent’, bezig met muziek.

Noah wilde er alles aan doen de absolute top te halen, maar was het een paar jaar later met zijn ouders eens dat zijn school nog nét iets belangrijker was. Hij deed een stap terug naar de amateurs van Alphense Boys, om zijn vwo de nodige aandacht te kunnen geven.

Hij scoorde namens de amateurs nog tegen zijn oude profclub en besliste weer eens in zijn eentje wedstrijden, maar werd opgepikt door Ajax (dat Feyenoord aftroefde). Op één stap achteruit volgden er zo twee vooruit. Hij ging weer verder waar hij gebleven was: keihard werken aan zijn carrière, die hem ook naar de nationale elftallen zou leiden. 

Waar hij als kind wat stevig was, had hij zich bij Ajax inmiddels droog getraind. Hij zou vanaf maandag in Ajax Onder 17 gaan spelen – en het werd niet uitgesloten dat hij snel zou doorstromen naar Onder 18 als hij dat niveau aankon. Het afgelopen jaar was hij overigens al doorgeschoven naar Onder 17, maar door corona kon die selectie alleen trainen en onderlinge wedstrijden spelen.

Bloedfanatiek

Op trainingen was hij niet alleen bloedfanatiek, maar ook eigenwijs – of eigenzinnig. Hij had het nodig zichzelf extra druk op te leggen. ‘Let maar op trainer, ik ga scoren met een omhaal, of ik schiet hem na een schaar via de onderkant van de lat binnen’. Dat gebeurde soms ook. Werd hij door een foeterende trainer gewisseld omdat hij zich niet aan de afspraken hield, dan was dat maar zo. Geregeld had hij eigenlijk gelijk, geven meerdere trainers nu wel toe.

Zijn fanatisme gold overigens niet alleen in zijn voetbalcarrière: met vrienden achter de Playstation kon het ook oorlog zijn. In zijn vriendenkring staat Noah bekend als ‘nooit stil en altijd vol plannen’.

In zijn enorme ambitie om de top te halen, was Noah niet alleen heel kritisch op zichzelf, herinneren zijn trainers zich, maar óók medespelers kregen zijn kritiek te verduren als hun spel of gedrag hem niet zinde.

Door het tragische ongeval moeten zijn ouders hun beide zoons missen, en zal niemand weten of Noah via Ajax 1 in de grote competities zou zijn beland, en in Oranje of juist het nationale elftal van Indonesië, wat gezien zijn dubbele nationaliteit ook had gekund. Ajax blijft achter in verslagenheid, met de vlaggen halfstok op jeugdcomplex De Toekomst.

Een tekst die de oma van Isay en Noah zaterdag schreef, is in retrospectief hartverscheurend. Ze beschrijft hoe het ‘een verlichting voor zijn ouders is’ dat Isay zijn rijbewijs heeft gehaald. “Want dan kon hij Noah brengen en halen van Ajax.”