Bestsellerauteur Lucinda Riley overleden: ‘Ze vond status totaal onbelangrijk’

Vorig jaar was Lucinda Riley in Nederland, om een prijs, een Platina Boek, in ontvangst te nemen van de CPNB. Op het moment dat zij de microfoon kreeg, stak ze van wal over het belang van lezen, wat verhalen voor haar betekenden, hoe zij zelf als kind al altijd met haar neus in de boeken had gezeten. Geen woord over haar prijs of over de duizelingwekkende hoeveelheid lezers die zij naar haar boeken had weten te trekken. “Dat was typisch Lucinda,” zegt haar Nederlandse uitgever, Sander Knol. “Op het moment dat zij in de spotlights staat de aandacht op iets anders vestigen, iets wat zij veel belangrijker vond, de leescultuur.”

En daarvoor is ze in Nederland ook van onschatbare betekenis geweest. CPNB-directeur Eveline Aendekerk noemde haar ‘misschien wel de grootste leesbevorderaar van dit moment’. En ook Knol hoorde van veel lezers dat zij veelal niet zo warm liepen voor boeken, maar door die van Riley gegrepen waren. En die enorme verkoop – 25 miljoen wereldwijd, ruim drie miljoen in Nederland – gaf boekhandels de ruimte juist ook weer andere titels in te kopen. Zo is de bestsellerserie waar veel literatuurcritici de neus voor ophaalden juist ook voor de verkoop van andere boeken van groot belang geweest.

Ochtend in Italië

Lucinda Riley was een goede vriendin, zegt Knol, en een zeer bescheiden vrouw. “Dat ze een bestsellerauteur was wíst ze wel, maar daar hoefde ze het niet zo nodig over te hebben.”

Het is diezelfde bescheidenheid waardoor maar heel weinig mensen wisten dat Riley al jaren ziek was. Knol: “Ze vond haar status totaal onbelangrijk. Interviews over zichzelf als fenomeen, als bestsellerauteur vond ze ook altijd heel ongemakkelijk. Ze praatte liever over wat mensen van haar boeken vonden.”

Ze had Knol van haar ziekte verteld op een ochtend in Italië. Riley was er voor een lezing, zij en Knol waren in een Milaans museum op zoek gegaan naar een zonnewijzer die leek op de wijzer op het omslag van haar boeken. Niet te vinden, dus ze belandden al vroeg op een terras. “We zaten aan de koffie, maar toen zei ze: ik ga toch maar prosecco bestellen, want ik moet je iets vertellen. Toen vertelde ze ook dat ze wilde dat het niet groots bekend werd. Zelfs op de uitgeverij waren er maar een paar mensen op de hoogte.”

Deel acht van de serie

Vrijdagochtend is ze overleden, op 55-jarige leeftijd. “Als uitgever vind ik het een rare gedachte dat er nu zoveel verhalen zijn die nooit meer verteld zullen worden. Ze heeft altijd gezegd: de verhalen van de zeven zussen zijn tot mij gekomen, ik heb ze alleen maar opgeschreven. En nu houdt dat op.” En deel acht, het deel over de vader, dat in de maak was? “Er is een eerste deel van een manuscript. We hebben nooit besproken hoe dat afgemaakt zou worden als ze daar zelf niet meer aan toe zou komen. Dat is nu nog veel te vroeg.”