VN-journalist Ingrid Harms (74) overleden

Harms groef diep, maar schuwde ook de oppervlakte niet. En ze was de geestigste van alle VN-redacteuren, aldus oud-collega Rudie Kagie in een In Memoriam.

Ze begon haar carrière bij de VARA-televisie om na tien jaar bij de weekbladjournalistiek terecht te komen als researchredacteur. De kracht van VN was altijd de goedgeschreven reportage en het diepte-interview geweest. Daar werd nu het grondige uitzoekverhaal aan toegevoegd. Dat hield in dat Ingrid voor de onbepaalde duur van een project werd gekoppeld aan een ‘schrijvend redacteur’, wat dan een even omvangrijk als onthullend verhaal opleverde. Publicaties over bijvoorbeeld de vreemdelingenpolitie, emancipatiebeleid en hoe het gerepatrieerde Indische Nederlanders verging, een onderzoek dat ten grondslag lag aan het boek In Nederland door omstandigheden (1987), dat ze samen met Tessel Pollmann schreef.

Na tientallen proeven van vruchtbare samenwerking zette Ingrid het graaf- en spitwerk op eigen kracht voort. Haar bijlage over de wereld van het sadomasochisme, waarin ze het onderwerp onbevooroordeeld tegemoet trad en haar gesprekspartners volstrekt serieus nam, werd een klassieker.

De vileine kant van Harms kwam tot uiting in de tv-kritieken die ze schreef. In de speelfilm De Boezemvriend figureerde volgens haar ‘Vanessa als boezem en André van Duin als vriend’. Boudewijn Büch ontstak in woede nadat ze zijn boekenprogramma had afgebrand als zijnde oppervlakkig en irritant.

Na haar vertrek bij Vrij Nederland staarde ze allerminst in een lege agenda. Anders gezegd: Ingrid ‘lachte naar het leven en het leven lachte terug’.