Een jaar na hun oprichting boekten ‘The Bluesbones’ hun eerste grote succes, want in 2012 waren ze publiekslieveling bij de ‘Belgian Blues Challenge’. In 2017 werden ze tweede op ‘European Blues Challenge’. Hun live shows zijn altijd zeer goed omdat ze vol passie spelen. Eind 2019 besloten ze om een live album uit te brengen, daarom traden ze op in GC Den Breughel in Haacht. Toen had niemand kunnen bedenken dat de Corona crisis zo’n grote gevolgen zou hebben. Na een vertraging wordt ‘Live On Stage’ op 20 november gelanceerd. Hierop staan allemaal bekende nummers, de meeste staan op ‘Chasing Shadows’ (2018). Enkele nummer zijn al veel ouder en komen van ‘Voodo Guitar’ (2012).
Het album ‘Live On Stage’ start met ‘Find my way Out’, waarop de het orgelspel van Edwin Risbourg meteen een heerlijk aandeel heeft. Voor wie The BluesBones kent weet dat Nico, ook live, zeer goed te verstaan is. Hij heeft een aangenaam licht ruw randje op zijn warme stem. Natuurlijk laat gitarist Stef Paglia ook volop van zich horen. Op hun vorige album was Koen Mertens drummer. Eind 2018 werd Jens Roelandt de vaste drummer van deze Belgische band, hij laat een lekker stukje drumwerk horen. Bassist Geert Boeckx zorgt zoals altijd voor een solide basis. Het publiek waardeert dit, dit is goed, maar niet overdadig te horen op de cd. Stilzitten lukt bijna niet in ‘The End’ en ook het meezingen gaat vanzelf. De achtergrondzang is subtiel te horen. Het gitaarspel van Stef is om je vingers bij af te likken. Hij varieert prachtig in tempo en volume, en de band gaat er in mee. Deze live uitvoering is nóg mooier dan de studioversie. Even zingt Nico solo, dit komt zeer goed tot zijn recht.
Na het opzwepende ‘Better Life’ volgt ‘The Witchdoctor’. Dit oudje is nog steeds geliefd, en terecht! In de loop der jaren is dit nummer geëvolueerd, zeker nadat Edwin zo’n vijf jaar geleden bij de band kwam. De instrumentale stukken zijn geweldig opgebouwd, ook Stef heeft hier een belangrijk aandeel in. Ze varieeren van vrij klein gespeeld naar aangenaam heavy, dit is zo’n gaaf nummer geworden! ‘Cruisin’ is een heerlijk opzwepend nummer, waarin Nico eerst in hoog tempo zingt. In een langzamer deel Nico ‘vertelt’ zijn tekst , als tempo en volume weer toenemen zingt hij weer. Beide stijlen zijn zeer goed, zang en muziek vormen constant een eenheid.
Tot slot misschien wel publiekslieveling nummer 1: ‘Whisky Drinking Woman’. De start is prachtig klein gespeeld. Nico zingt of vertelt zeer overtuigend. De ritmesectie speelt een prima basis zodat Edwin de ruimte krijgt om zijn invulling te geven in een instrumentaal stuk. Er zijn een aantal tempo en volume wisselingen in de muziek, Nico gaat hierin mee. Stef laat ook zijn kunnen horen, soms speelt hij pianissimo (heel zacht). Op andere momenten scheurt hij er met zijn gitaar heerlijk doorheen, dit is echte ear candy! Wat een top einde van deze cd. Één klein minpuntje is dat fans niet verrast worden met een nieuwe nummer. Aan de andere kant geeft deze cd een mooi overzicht van de toffe nummers van The BluesBones. Geert freakt niet mee, hij houdt alles strak. Maar zijn grooves zijn zeker goed te horen. Het geluid is vrij goed van kwaliteit, de balans tussen zang en muziek is goed verdeeld in de mix. Hierdoor komen zowel de gevoelige stukken als de meer heavy rock prima tot hun recht. De geplande tour Europese rondom hun release is helaas uitgesteld. Maar de release Van ‘Live On Stage’ gaat gelukkig wel door! Zeker als je dit hoort, dan mis je de live muziek enorm. Laten we hopen dat 2021 een beter jaar wordt! (9/10) (Donor Productions)
