Met diep verdriet deel ik met u het verlies van mijn geliefde filmmoeder, Marion Hänsel, die plots is overleden’, aldus de documentairemaker Kristof Bilsen (Mother). ‘Boven alles was je een vriendelijke ziel, een gekoesterde vriend en extreem genereus en open van geest.’

De Belgische filmmaakster Marion Hänsel was jarenlang een van de weinige vrouwelijke regisseurs van ons land, op internationaal topniveau. Daartoe stichtte ze al in 1977 haar eigen productiehuis, getiteld Man Films omdat er alleen vrouwen werkten.

Het was allemaal begonnen op de trapeze. Als beginnende theater­actrice in Brussel leerde ze in de circusschool koord­dansen en jongleren. Het leverde haar een rolletje op in Agnès Varda’s L’une chante, l’autre pas. Varda, een Franse filmmaakster ­geboren in Brussel, overleed vorig jaar. Nu krijgt ze gezelschap van Hänsel, een Belgische filmmaakster geboren in Marseille.

In 1982 werd haar debuut Le lit, naar de roman van Dominique Rollin, bekroond tot beste Belgische film. Drie jaar later bewerkte ze In the heart of the country van Coetzee tot Dust, met in de hoofdrollen Trevor Howard en Jane Birkin. Dust won de Zilveren Leeuw op het festival van Venetië. Met Between the devil and the deep blue sea trok ze naar Cannes.

Begin dit jaar kreeg ze een ­retrospectieve op het filmfestival van Rotterdam, waar ze haar laatste film voorstelde, het autobiografische Il etait un petit navire. Die maakte ze vanuit het ziekenhuis, na een operatie aan het hart waar ze goed van was hersteld.

Hänsel werd in 1949 geboren in Marseille, maar groeide op in Antwerpen om daarna de hele wereld rond te reizen, vaak met de camera in de aanslag.

Haar filmografie telt een vijftiental films. In ‘Il Maestro’, uit 1990, was Charles Aznavour te zien, en met ‘Between the Devil and the Deep Blue Sea’, uit 1995, haalde ze de officiële competitie in Cannes.

In de jaren 70 en vroege jaren 80 was ze ook als actrice in enkele films te zien.