Zingen in de kerk

De verspreiding van de Spaande griep werd destijds enorm bevorderd doordat mensen massaal naar de kerk gingen om te bidden. Inmiddels weten we veel meer over de besmettelijkheid van ziekten en is bij corona social distancing het toverwoord.

Het belang daarvan bleek wel toen een enkele kleine kerkdienst in een verpleeghuis leidde tot 40 besmettingen en 10 doden. Mogelijk was niet alleen het bijeenkomen maar ook het zingen daar debet aan.

In een zeer lezenswaardig draadje op twitter wijst collega Patricia Bruining erop dat de maatregelen helemaal geen rekening houden met de evidence dat besmet raken in de buitenlucht onwaarschijnlijk is. Dat mag je van een met nadruk als intelligent gepresenteerde lockdown toch wel verwachten. Ze stelt op basis van onderzoek: ‘De meeste besmettingen vinden plaats in gezinnen. Daarna volgen gezamenlijk reizen (OV), winkels en winkelcentra, restaurants en andere uitgaansgelegenheden, kantoren, kerkdiensten of andere bijeenkomsten, vooral als daarbij ook intensief wordt gesport of gezongen.’

Bij mijn weten zijn er geen beperkingen gesteld bij de versoepeling van de regels voor bijeenkomsten. Het zou misschien niet gek zijn, dat wel te doen. En we moeten ons dus ook afvragen of die anderhalvemetersamenleving die we nu optuigen voor activiteiten in de buitenlucht, wel zinvol is. Patricia pleit er in elk geval voor het normale spelcontact bij buitensporten weer toe te staan en daarmee ook reguliere trainingen en wedstrijden.’ Dat zou miljoenen mensen blij maken’, zegt ze. Daar hoor ik niet direct bij, want ik heb weinig met sport, maar ik gun anderen van harte geen last te hebben van beperkingen die onnodig zijn.

Voor sommige kerkgangers die dus misschien beter niet kunnen zingen, is dat geen compensatie, want voor hen is sporten op zondag uit den boze. Maar ja, je kunt niet iedereen een plezier doen.

P.S. Patricia was akkoord met het citeren van haar tweets.