Gerard Scholten overleden: een van de meest schilderachtige burgemeesters van Schijndel

Zijn Twentse recht door zee-aanpak was even wennen in Schijndel, toen hij daar in 1976 neerstreek. Hij kon af en toe wat fel en soms een beetje ‘bullebakkerig’ reageren. Maar eerlijk duurt het langst, was zijn devies. En dat konden de meeste politici, van links tot rechts, wel waarderen.

Scholten wist van aanpakken. Dat had hij als wethouder voor de KVP (later CDA) in Borne al geleerd. Daar kwam hij in 1958 in de politiek en meteen als fractievoorzitter. Hij werd er wethouder openbare werken. Acht jaar later streek hij in 1966 neer als burgemeester in Heusden.

Tijdens talloze middagen pratend op een zonnig terras in Schijndel, vertelde hij vaak met gepaste trots hoe hij zich vastbeet in de vesting Heusden. Het merendeel van de vesting stond er vervallen bij. En stukje bij beetje wist hij het voor elkaar te krijgen dat pandeigenaren gingen restaureren en de vestingwallen werden opgeknapt.

Tekst loopt door onder de foto

De bastions, grachten en ravelijnen werden in oude luister hersteld. Het maakte van de vesting de toeristische trekpleister die het nu is. En Scholten ontving voor de restauratie de hoogste Europese Restauratie-onderscheiding: ‘Europa-Nostra’.

In 1976 volgde zijn benoeming tot burgemeester van Schijndel. Het werd geen gemakkelijke klus. Want hij maakte daar het faillissement van Jansen de Wit mee in de jaren tachtig: de kousenfabriek waar bijna half Schijndel werkte. Honderden banen gingen verloren.

Tekst loopt door onder de foto

Scholten had veel zaken in zijn portefeuille. Kunst was wel zijn lievelingsonderwerp. ,,Ik wil Schijndelaren met meer kennis laten maken dan met kaarsen, kousen en klompen”, zei hij daarover. Het dorp raakte voller en voller met kunstwerken. Ook het gemeentehuis groeide vol.

Tekst loopt door onder de foto

Ook de ruilverkaveling Sint-Oedenrode zat in zijn portefeuille. De herinrichting van het buitengebied had letterlijk en figuurlijk veel voeten in de aarde. Bijzonder project vond hij ook het grote herhuisvestingsplan Huisvesting 2000 in Schijndel. ,,Weet dat u kiest voor geen weg meer terug”, zei hij tegen de gemeenteraad toen ze ja zeiden tegen dit miljoenenproject dat Schijndel uiteindelijk een zeer levendig centrum opleverde.

Hij had een bloedhekel aan het Stadsgewest. Dat vond hij maar een log bestuurlijk instrument. Er ging bijna geen vergadering voorbij of hij sprak de woorden: ‘Overigens ben ik van mening dat het Stadsgewest moet worden afgeschaft.’ Hij kreeg uiteindelijk zijn gelijk. In 1998 stopte het Stadsgewest.

Midden 1998 kwam na ruim 31 jaar een einde aan zijn burgemeesterscarrière. In zijn nadagen ontpopte hij zich liefdevol als mantelzorger voor zijn vrouw die ziek was. Zeven jaar geleden moest hij daar afscheid van nemen.