De verdachte had voor de zoveelste keer ruzie gekregen met zijn vriendin. Hij duwde haar het huis uit waarna zij haar moeder belde. ,,Mijn vriendin belde haar altijd’’, zei de verdachte. ,,Ik was er wel een beetje klaar mee.’’ Even later stond zijn boze schoonmoeder op de stoep. Hij deed de deur open, maar hij weigerde haar binnen te laten.

Toen ze toch probeerde binnen te komen, dreigde hij de windbuks bij zijn ouders op te halen. ,,Ik was even kort voor de kop en had het beter niet kunnen doen’’, zei hij tegen de rechter. Zijn moeder verklaarde later tegenover de politie dat haar zoon niet met het wapen had kunnen aanrichten: ,,Kinst der net iens in protter of in mosk mei delsjitte.’’

Ook was ten laste gelegd dat hij zijn vriendin die dag mishandeld zou hebben. Ze had geen aangifte gedaan, maar wel een verklaring afgelegd bij de politie. Rechter Dijkstra betreurde vooral het feit dat het vijfjarige zoontje van het stel de dupe is van de vele ruzies. ,,Dan denk ik: getverderrie, dat is helemaal niet goed voor een kind.’’ Officier van justitie Marco van den Broek achtte beide feiten bewezen en eiste een werkstraf van zestig uur.

Volgens advocaat Bert de Boer had de schoonmoeder zich juist agressief opgesteld en handelde zijn client uit noodweer. Rechter Dijkstra sprak de verdachte vrij van mishandelling omdat niet duidelijk was of zijn vriendin echt pijn had gehad van de duw. Wel zag ze genoeg bewijs voor bedreiging. ,,Of zo’n buks nou veel schade kan toebrengen of niet, iemand kan daar heel bang voor worden.’’ Omdat inmiddels de rust inmiddels is weergekeerd en Dijkstra dat graag zo houdt, koos ze voor een voorwaardelijke werkstraf van twintig uur.