Toffe sfeer bij Eetkaffee Mozes

Op een druilerige zaterdag staan we om vijf uur voor de donkere entree van Eetkaffee Mozes. Mozes dankt zijn naam, een bijnaam, aan de eerste eigenaar, familie Snels. In 1870 was Mozes het eerste café in Goirle, een écht huiskamercafé waar de Goirlenaren elkaar ontmoetten en de dagelijkse dingen bespraken.

We hebben geen idee wat ons te wachten staat, behalve de positieve geluiden die we opvingen uit ‘het circuit’ van genieters van ongedwongen gezelligheid aan tafel.

Met het openen van de deur worden we meteen opgenomen in de ambiance van een oergezellige kroeg. Het is bomvol met gasten aan de bar en aan tafeltjes. We wurmen ons naar de bar. Gelukkig hebben we een tafel gereserveerd. Ondanks dat het personeel de handen vol heeft, nemen ze op gastvrije manier de tijd ons een tafeltje en drankje aan te bieden. Gastvrouw en bedrijfsleidster Lieke Snels komt welkom heten met de kaart.

Er valt hier genoeg te zien. Het art-deco ingerichte café-restaurant ademt tot in alle poriën nostalgie uit. Authentieke materialen zijn gebruikt voor de inrichting. Houten lambrisering langs de wanden waarboven oude foto’s en schilderijen hangen. Kroonluchters met minimaal licht. Een oude schouw. Met uitzicht op de goed gevulde bar met een scala aan speciaal bieren zitten we hier aan een fijn tafeltje.

Er hang een prima stemming. Dat is een belangrijke factor die ontegenzeglijk de eetervaring beïnvloedt. De kaart is uitgebreid en biedt voor elk wat wils. Ook voor de kleintjes is er voldoende keuze.

We beginnen met een proeverijtje van Mozes en garnalenkroketten. Stokbrood en kruidenboter komt op tafel. De proeverij is een combinatie van een glaasje met Hollandse garnaaltjes, afgetopt met schuim, op smaak gebracht met gerookte zalm. Een bonbon van een goede kwaliteit gerookte zalm met Hollandse garnaaltjes. Een verse tartaar van rund, mild gekruid en grof gesneden. Dat laatste waarderen we. Het komt de smaak van het vlees ten goede dat het niet fijn gepureerd is. Een kopje sterke heldere bouillon, gevuld met stukjes wildvlees, is goed op smaak gebracht. De garnalenkroketten zijn knapperig en zoals bij alle ingekochte garnaalkroketten te weinig gevuld met garnalen. Die opmerking heeft chef-kok Jens Sahalessy vast wel eens gekregen. Hij serveert naast de kroketten een schaaltje met salade en een flinke lepel garnalen in cocktailsaus erbij! Volgens de kaart serveert de chef er rouille (pittige saus op basis van pepers, knoflook, saffraan, eierdooiers, olijfolie) bij. Ik proef een frisse mayonaise op basis van olijfolie en citroen. Past er uitstekend bij. Twee dikke geroosterde plakken toast erbij. Prima!

We drinken een glas Pinot Grigio, aromatisch, fruitig en soepele afdronk.

Mijn gast eet als hoofdgerecht de Mozesburger, een flinke burger van goede kwaliteit rundvlees gemaakt, smakelijk gepeperd. De burger is opgebouwd met tomaat, sla, spek, gebakken ei en kaas. De Italiaanse beloofde bol is een gewoon wit zacht broodje. Dat valt wat tegen, het broodje is een beetje klef. Aan mijn kant komen sliptongetjes. Gebakken in een dun laagje broodkruim. De vis glijdt goed van de graat. Een schaaltje met een frisse zure mayonaise en knapperig verse salade wordt op het bord ernaast geserveerd. Een schaaltje friet en mayonaise komt apart. Twee eetcafé waardige hoofdgerechten.

In het volle restaurant genieten jong en oud babbelend van elkaars gezelschap. Het is een komen en gaan van gasten. Saai is het hier zeker niet! We zien niemand met de vinger omhoog om aandacht vragen. De bediening is vlot en attent, neemt tijd voor de gasten en zorgt dat de tafeltjes gevuld staan. Er is hier duidelijk een goed teamwerk met de keuken.

Op de dessertkaart staat uiteraard Dame Blanche. De keuze van mijn gast. Er komt een netjes opgemaakt bord met drie ballen vanille ijs op kruimels van speculaas en warme chocoladesaus in een schaaltje. Ik heb de Choco Dream volgens de kaart met sinaasappel en yoghurtsorbet besteld. De chef heeft er een variatie op gemaakt met chocolademousse, chocolade ijs en chocolade brownie. Ik proef een heerlijke sappige brownie vol naar chocolade smakend en een beetje bite van nootjes.

Bij de koffie zijn we het unaniem met elkaar eens: waarom zijn eetcafés doorgaans leuk? Vanwege de ongecompliceerdheid. Dat hebben in ieder geval de eigenaren René Schellekens en Ad Mallens goed ingeschat met hun Mozes. Wie daar naar op zoek is, gaat spoorslags naar Goirle. Prima gerechten die niet de hoofdprijs kosten in een magnifieke nostalgische sfeer.