دست رد یوونتوس به سینه بَـــختك شوم!
 |
نسخه‌های بازسازی شده فیلم‌های خاطرانگیز همیشه یكی از چالش‌های همیشگی میان دیدگاه‌های مختلف سینه‌فیل‌ها بوده؛ اینكه آیا بازسازی‌ها موفق‌تر از نمونه نخست بوده‌اند یا تنها یك مرورِ ناموفق از آنها برساخته‌اند. این ماجرا برای یوونتوس در جدال با میلان نیز با مختصات و عملكردی متفاوت تكرار شد. آنها اگرچه همانند تقابلشان با منچستر میداندار بازی بودند اما هرگز اجازه ندادند بختكِ ناگهانی و شوكآور آن بازی یكبار دیگر روی سینه آنها سنگینی كند تا نشان دهند آنها به خوبی ضعف‌های بازی قبل را دریافته‌اند.
پیش از هرچیز بد نیست یكبار همه چیز را مرور كنیم: «یوونتوس 2 میلان 0» فیلمی مشابه «یووه 1 منچستر 2» با یك بازنویسی مجدد در فیلمنامه، دو نقش‌آفرینی تحسین‌شده، یك سكانس تلخ و بازگشت «اقبال» پس از مرخصی چهارشنبه شب گذشته به روحِ تیمی. این استوری‌بوردِ جدال بیانكونری و روسونری در شب تسلیمِ سربازان دژِ سن‌سیرو بود؛ قلعه فتح شده به دست بانوی پیر؛ جایی در فاصله یكصد و اندی كیلومتریِ خانه.
یووه در شبی كه حاصلِ‌نهایی‌اش برداشتن یك قدمِ رو به جلو بود، میلان را از پیش رو برداشت و با كنترل بیشتر تمركزش و قدرشناسی موقعیت‌ها، اجازه تكرار مجازاتِ دیدار قبلی‌اش را به حریف نداد. آنها بازی را به مراتب بهتر از روسونری آغاز كردند و چند دقیقه‌ای كه از بازی گذشت كاملاً آشكار شد كه میلان مگر در برخی از ضدحملات سرعتی و كارهای تركیبی‌اش و یا با اتكا به انگیزه‌های گونزالو هیگواین بتواند برای سیاه و سپیدها خطرساز شود.
هرچند یوونتوس در برخی از دقایق شاهد كندی و رخوت در بعضی از سمت‌هایش بود اما سرحال بودن بخش‌های دیگر، نقاط ضعف را به خوبی ترمیم می‌كرد و باعث می‌شد یوونتوس توانِ‌حفظ و استمرار شادابی‌اش را داشته باشد. الگری احتمالاً این بار با رضایت بیشتر از تیمش یاد خواهد كرد و به انتخاب بازیكنانش برای این دیدار افتخار می‌كند. در روزی كه مهدی بن‌عطیه با نمایشی اطمینان‌بخش در خط دفاعی یووه می‌درخشید، وویچنك شزنی نیز بالاخره حاشیه امنی مثبت برای خود دست و پا كرد و به منتقدین پرشمارش چشمك زد. عدم مهار پنالتی توسط او می‌توانست مسیر بازی را تغییر دهد...
در كنار همه اینها اما سقوط هیگواین در سكانس هیستریكِ اخراجش از زمین، نگاه‌ها را بار دیگر به اظهارنظر او به ماجرای جدایی‌اش از یووه بازگرداند و تأثرها را بابت ناكامی او در گلزنی به یووه (حتی در زدن ضربه پنالتی) برای اثبات آنچه او به دنبالش بود برانگیخت. پلانِ خارج شدن از كنترلِ گونزالو خوشایند نبود اما همه یووه‌ای‌هایی كه در آن صحنه شاهد برافروختن و پس‌زدن‌های ال‌پیپیتا بودند نیز هیچ كینه‌ای از او به دل نگرفتند و همانند رونالدو در مصاحبه‌های بعد از بازی، او را درك كرده و بخشيدند.
حالا یوونتوس در جایگاهی با فاصله 6 امتیازی از ناپولی و 9 امتیاز جلوتر از اینترمیلان قرار گرفته است. سایه سنگین و تعقیب‌كنندگی خستگی‌ناپذیر ناپولی در فصل‌های گذشته درس‌های فراوانی به بیانكونری داده است. آنها شتاب و فاصله‌گرفتن از رقبای سرسخت را از همین ابتدای فصل در دستور كار خود قرار داده‌اند. شیوه‌كاری كه اگر استمرار یابد جزیره‌ای با ثبات و حاشیه امنی قابل اتكا را برای بانوی پیر در ایتالیا به ارمغان خواهد آورد.
یوونتوس اگر لذت تماشای فرازهایش را به هواداران پرشمار خود تقدیم كند و درس‌های گرفته از فرودهایش را در بازی بعد با تقویت و ترمیم، بازسازی كند می‌تواند سناریوی قهرمانی مقتدرانه‌اش در رقابت‌های این فصل سری آ را با بهترین دكوپاژ كارگردانی كرد. اگر مجرم‌ها و مقصرین همیشه به صحنه مجازات باز‌می‌گردند، بختك‌های شوم اما الزاماً همیشه مهمان ناخوانده نیستند و می‌توان با یك استراتژی موثر آنها را به یك عقب‌نشینی ابدی فرستاد.
