Ron de Rijk (1952-2018): straatvoetballer werd sportverslaggever

‘De paal staat nog’, riep Ron de Rijk op 29 april 2007 toen AZ-aanvaller Danny Koevermans de bal keihard tegen het houtwerk schoot in de wedstrijd tegen Excelsior tijdens de meest krankzinnige ontknoping in de geschiedenis van de eredivisie.

Het was een hoogtepunt in het werk van de radio en televisieverslaggever die 27 oktober in Hilversum overleed. Jack van Gelder werkte als co-verslaggever veel met hem samen voor de radio: ‘Een integere journalist met heel veel kennis en een geweldige liefde voor voetbal. Hij hield van discussie en kon daar vol ingaan. Maar hij was ook zeer sociaal bewogen.’

Ron de Rijk was nog ouderwets via het sociale circuit in het vak gerold. Zijn vader Jan de Rijk was een bekend trainer in de top van het zaterdagamateurvoetbal. De NCRV – in die tijd de spreekbuis van het protestantse deel van de natie die niet op de dag des heren wilde sporten – deed daar verslag van.

Toen naast Jaap Bax en Leo Touw er nog een derde reporter nodig was, kwam Jan de Rijk met de naam van zijn zoon. Hij bleek ervoor geknipt. Ron de Rijk zou een lange carrière maken als verslaggever en tien jaar lang in vaste dienst voor Langs de Lijn en Studio Sport werken. In 2005 stapte hij over naar Talpa van Endemol en later naar Fox Sports. Langzaam bouwde hij af met wedstrijden in de eerste en tweede divisie. Dat vond hij niet minder dan een interland Nederland-Duitsland. Dit jaar ging hij met pensioen.

Jeroen te Nuyl, een buurjongen van vroeger: ‘Omdat hij vaak ’s avonds werkte, had hij overdag vrij. Dan maakte hij lange wandelingen door Hilversum: van noord naar zuid en van oost naar west. Hij was niet iemand die de deur platliep. Maar als je hem tegenkwam was het dikke mik en was je zo een half uur kwijt. Twee maanden geleden vertelde hij mij dat hij goed in zijn vel zat en af en toe nog een wedstrijdje deed. Vlak daarna bleek hij maagkanker te hebben. Er was weinig aan te doen.’

De Rijk werd geboren in de Philips- en omroepwijk in Hilversum-Noord. Voetbal kreeg hij met de paplepel ingegoten. Zijn vader werkte als inkoper bij Philips. Drie avonden per week en het hele weekeinde zat hij op het voetbalveld. Hij trainde zowel een zaterdagclub – meestal een in de top zoals IJsselmeervogels of Zuidvogels – als een zondagclub. Vaak een uit ‘t Gooi. ‘In die tijd was je behalve trainer ook verzorger en manusje-van-alles’, herinnert zus Marjanne de Rijk zich.

Ron voetbalde fanatiek op straat, maar werd nooit lid van een vereniging. Na de hbs was hij enige tijd kabelsjouwer bij de NOS, voordat hij een baan vond als competitieleider bij de KNVB in het district Utrecht. Later werd hij full-time sportverslaggever.

Buurjongen Te Nuyl: ‘Hij was een beetje ondoorgrondelijk, maar had een geweldige humor. Hij bleef lang bij zijn ouders wonen. Op een gegeven moment zei hij tegen zijn vader en moeder: ‘Wordt het niet eens tijd dat jullie het huis uitgaan...’ Later kocht hij zelf een appartement, waarvandaan hij wandelingen maakte naar zijn ouderlijk huis om de krant te lezen of te eten. Hij bleef een echte vrijgezel met een goedgevuld leven.

Zijn zus Marjanne. ‘Hij plaatste andere mensen in de spotlights, maar wilde zelf niet in de spotlights staan.’ In Hilversum kenden velen hem toch dankzij zijn wandelingen door de stad. En als iemand hem aanschoot had hij alle tijd voor een paar anekdotes over zijn ervaringen als verslaggever.

Voor Marjanne was hij de grote broer. Hij was heel zorgzaam. ‘Toen hij ziek werd, probeerde hij dat zo veel mogelijk te relativeren om ons niet te belasten.’