De pittige baan van een schooldirecteur:'ze durven niet meer te zeggen dat ik zoveel vakantie heb'

Met haar boterhammetjes voor zich strijkt ze neer op de stoel van meester Paul, de leerkracht van groep 3-4. Terwijl meester Paul pauze heeft, eet schoolleider Deborah Snoeren (36) met zijn klas. En dat is gezellig. Ze praat met de leerlingen over wat ze deze week hebben gedaan. Hoe hun weekend is geweest. Intussen draait ze bekers open en repareert ze een broodblik. ,,Zullen we nog een keer een grap uithalen'', oppert leerling Bart. Vorige week gingen de kinderen gillend op hun stoel staan toen hun eigen meester weer terug de klas in kwam. Ze deden alsof er een muis in het lokaal zat. ,,Ga je alvast iets bedenken?'' antwoordt juf Deborah.

Het is alsof ze dagelijks voor de klas staat. Niets is minder waar. Deze schoolleider begon op haar 26ste al als directeur van de Tweestromenschool in Heerewaarden, een dorp tussen de Maas en Waal in Gelderland. In de eerste jaren combineerde ze dat nog met een paar dagen voor de klas - 'ik wilde met de voetjes in de klei blijven' - maar dat is niet meer te doen. Daarom geniet ze zo van de overblijf. ,,Er bestaat een verkeerd beeld van een schooldirecteur. Mijn vriendinnen durven echt niet meer te zeggen dat ik zo lekker veel vakantie heb'', zegt Snoeren.

,,Ik wist niet eens wat een schooldirecteur precies deed. Dat heb ik nog hardop gezegd tijdens mijn sollicitatiegesprekken'', bekent ze. Toch werd ze aangenomen. Lachend: ,,Ik ben niet onzeker aangelegd, maar vroeg wel of ze soms niemand anders hadden.'' En het lukte haar - 'dat heb ik echt niet alleen gedaan' - de Tweestromenschool van een zwak inspectieoordeel af te helpen.

Maar hoe klopt dat beeld van een schoolleider dan niet? Ze vertelt over een ouder die een gesprek met haar wilde. Normaal vraagt ze waar het over gaat, omdat zij meestal niet de aangewezen persoon is om dat gesprek te voeren. Deze keer besloot ze het niet te doen. ,,Bleek dat de ouder van alles vertelde over problemen met haar kind. Dat hoort ze natuurlijk met de leerkracht te bespreken. Blijkbaar bestaat het idee dat de directeur daarover gaat.''

Ook probeert ze de ouders zoveel mogelijk bij de school te betrekken. ,,Tegenwoordig mag je blij zijn als er tien ouders naar een informatieavond van de klas komen. Ik vraag me dan af waarom ze niet komen en probeer daar iets aan te doen.'' Deze directeur staat op vrijdagochtend op het schoolplein om iedereen welkom te heten. Ze wil zichtbaar zijn.

Ook al doet deze directeur dat allemaal met hart en ziel, ze voert op 12 september actie. ,,Het klinkt als mosterd na de maaltijd, maar we zijn tijdens alle lerarenprotesten vergeten voor onszelf op te komen'', zegt ze. ,,Nu zijn wij aan de beurt. Mensen moeten weten dat we meer doen dan lesgeven. Is het pittig? Absoluut. Moet je een olifantenhuid hebben? Ja. En toch is dit het mooiste beroep van de wereld.''