Wanny van Gils: onnavolgbaar en onvoorspelbaar, zowel binnen als buiten de lijnen

Noem de naam van Wanny van Gils en iedere, wat oudere NAC-fan zal gaan glimlachen. Zoals hij hebben er niet veel rondgelopen op het veld aan de Beatrixstraat. De zaterdagavond in het ziekenhuis van Leiden op 59-jarige overleden oud-speler kon magistrale momenten afwisselen met knullig balverlies.

Zijn doelpunt in 1991 tegen FC Eindhoven toont de klasse en het ongrijpbare, die de man uit Oosterhout als speler en mens zo typeerde. Met een verraderlijke traagheid begint Van Gils op eigen helft aan een solo in wat voor hem een doolhof lijkt. Na zes spelers te hebben uitgespeeld, staat hij plots aan de rand van de zestien. Zonder aarzelen schuift hij de bal vervolgens in het doel. Met beide armen gestrekt in de lucht laat de middenvelder zich toejuichen door het Bredase publiek. Het 'Winny, Winny, Winny, Wanny, Wanny, Wanny' vult het stadion en zijn oren.

Mede dankzij dit soort onnavolgbare en onvoorspelbare actie groeit Wanny van Gils in de jaren tachtig en negentig uit tot een cultfiguur. Spelers van toen herinneren zich hem als 'moeilijk te peilen'. Maar ook als 'markant, direct en nergens bang voor'.

Zijn dood komt voor velen van hen als een verrassing. Dat hij al vanaf maart gezondheidsproblemen had met zijn lever, deelde Van Gils alleen met zijn naasten.

'Ik had direct een klik met hem', zegt Tommy Dekker, de oud-speler van NAC die altijd het dichtst bij hem heeft gestaan. Dekker snapt dat de buitenwereld Van Gils zag als een 'aparte in het veld.' Voor hem is hij altijd een onafhankelijk geest binnen het voetbal gebleven. De bij TSC opgegroeide speler maakte na zijn eerste NAC-periode dan ook zonder problemen de overstap naar aartsrivaal Willem II. Om later ook weer even gemakkelijk terug te keren bij NAC.

Ook in Tilburg was hij een fenomeen. Drie jaar geleden pas evenaarde Lucas Andersen er Van Gils' record uit 1983 van drie gescoorde doelpunten in een uitwedstrijd. Op de man afgevraagd waar zijn hart meer lag: in Tilburg of in Breda, antwoordde Van Gils steeds dat hij toch meer een NAC-man was.

Dekker weet waar zijn hart echt lag: 'Bij TSC. Wanny is een icoon voor die club. Voor TSC is hij een groot man geweest'. Zo was hij een van de eersten om als voorzitter van de club dwars te gaan liggen voor de gemeentelijke plannen om TSC te verhuizen van De Warande naar het nieuwe sportpark De Contreie. Omdat hij wist waar TSC thuishoorde.

In het dagelijks leven runde Van Gils daarnaast een eigen kantoor in financiële dienstverlening. In zijn Oosterhout uiteraard.

In Breda en in Tilburg zullen ze Wanny van Gils zich echter herinneren als de speler met dat aparte loopje, de magistrale acties en zijn onverstoorbare, eigenzinnige karakter.

Toen tijdens een oefenpotje de bal weer eens van zijn voet afsprong, riep een toeschouwer dat hij 'de dozen van zijn schoenen moest halen'. Wanny van Gils stopte met spelen, keek om zich heen en vroeg wie dat had geroepen. Nadat die man zich bekend had gemaakt, voetbalde cultheld Wanny weer vrolijk verder.